Yönetmen Hugo Martin, bu yılın başlarında Xbox'ın geliştiricisi Direct sırasında Doom: The Dark Ages için Mantra'yı tanıttığında hemen ilgimi çekti. Bu yaklaşım, hızlı, hareket temelli savaşı ile karakterize edilen bir oyun olan Doom Eternal ile tam bir tezat oluşturuyor. Ancak Doom Ebedi , bu yeni felsefeyi somutlaştıran bir düşmanı tanıttı: Çapulcu. Doom topluluğunda kutuplaşan bir figür olan Çapulcu, şahsen taptığım bir düşman. Doom: Karanlık Çağlar, Çapulcu'yu yenmek gibi, parlak yeşil ışıklara tepki vermeye bağlı olacak, oyuna olan hevesimi mühürledi.
Emin olun, Karanlık Çağlar sizi Ebedi'nin Çapası kadar zorlu bir düşmanla bire bir düello ile sınırlamaz. Bunun yerine, kurşun geçirmez kalkan ve ölümcül kombo saldırıları ile Agaddon Hunter gibi müthiş düşmanlar sunarken, oyun Çapulcu tasarım ilkelerini genel savaş sistemine entegre ediyor. Sonuç, her karşılaşmanın rafine bir Çapulcu hesaplaması gibi hissettiği daha stratejik ve daha az sinir bozucu bir deneyimdir.
Çapulcu Doom Ebedi'de öne çıkıyor çünkü oyunun tipik akışını bozuyor. Ebedi'deki savaşların çoğu alanlarda gezinmeyi, orduları yönetmeyi ve hız ve stratejiyi kullanmayı içerirken, Çapulcu oyuncuları genellikle izole savaşlarda sadece ona odaklanmaya zorlar. Bu düşman dikkatli bir konumlandırma gerektirir; Çok yakın ve ölümcül bir av tüfeği patlamasıyla karşılaşacaksınız, çok uzakta ve mermilerle dolu olacaksınız. Bunu yenmenin anahtarı, gözlerinin yanıp sönmesi ve balta salınımının başlangıcına işaret eden kısa bir süre boyunca saldırınızı zamanlamaktır.
Doom Eternal'ın Çapası, FPS tarihinin en tartışmalı düşmanlarından biridir. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda
Doom: Karanlık Çağlarda , bu yeşil ipuçlarına tepki verme kavramı oyunun merkezinde yer alır. Orijinal kıyametten ilham alan düşmanlar, şimdi bazıları yeşil olan ve Doom Slayer'ın yeni kalkanını kullanılarak ayrılabilen mermilerin voleybolu piyasaya sürüyor. Başlangıçta savunmacı bir hareket olan Parry, Shield'ın Rune sisteminin kilidini açtığınızda güçlü bir saldırgan araca dönüşür ve şeytanları sersemletmenize veya omzuna monte edilen topunuzu tetiklemenize izin verir.
Karanlık çağların savaş alanlarından geçerken, savaş çeşitli şeytanlarla bir dizi odaklanmış bire bir katılım haline gelir. Ebedi Çapulcu hayatta kalmak için yeşil ışıklara kesin tepkiler talep ederken, karanlık çağlar daha fazla esneklik sunuyor. Arsenalinizin etkili kullanımı zafere yol açabilir, ancak Kalkan Parry'ye hakim olmak savaş stratejinizi önemli ölçüde geliştirir. Oyunun Parry Mekaniği, Çapulcu Savaşları ile benzerlikleri paylaşıyor ve düşman saldırılarına etkili bir şekilde karşı koymak için doğru mesafeyi ve zamanlamayı bulmanızı gerektiriyor.
Çapulcunun birincil eleştirisi, Doom Eternal'ın akışını bozarak oyuncuları farklı bir strateji benimsemeye zorladı. Şahsen, bu değişikliği takdir ediyorum, çünkü birinci şahıs atıcılarının sözleşmelerine meydan okuyor ve oyuncuları yaklaşımlarını yeniden düşünmeye itiyor. Ancak, başkalarının neden sinir bozucu bulduğunu biliyorum.
Agaddon avcısı Çapulcu tarzını yineleyebilirken, karanlık çağlardaki her iblis Ebedi'nin en zorlu düşmanlarının unsurlarını içerir. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda
Doom: Karanlık Çağlar, çeşitli savaş stillerini sorunsuz bir şekilde entegre ederek bunu ele alıyor. Her büyük düşman tipi, özel stratejiler gerektiren benzersiz yeşil mermilere veya yakın dövüş grevlerine sahiptir. Örneğin, Mancubus, Yeşil Sütunları Parry için enerji "çitleri" ile örmenizi talep ederken, Vagary'nin voleyleri bir abaküse benziyor, belirli sıraları sprint ve saptırmanıza meydan okuyor. Çapulcaya benzeyen Revenant, yeşil kafataslarını ona zarar vermek için saptırmanızı gerektirir.
Her düşman için gereken çeşitli ayak işi, yeni düşmanlar ortaya çıktığında sorunsuz bir geçiş sağlar. Agaddon Hunter ve Komodo yakın dövüş kombinasyonlarıyla önemli zorluklar getirse de, bu noktaya kadar, oyuncular hareketlerini ve tepkilerini uyarlamada çok iyi.
Çapulcu tasarımı kusurlu değildi; Oyuncuları nöbetçi yakalayan Ebedi'nin yerleşik oyunundan beklenmedik sapması oldu. Karanlık Ages, şaşırtıcı bir oyun ortası vardiyasından ziyade reaksiyon tabanlı mekaniği en başından bir çekirdek unsur haline getirerek oyuncuları buna hazırlar. Karanlık Çağlardaki Parry Penceresi, Çapulcu'nun kısa kırılganlığından daha affedici olsa da, bir düşmanın ritmine kilitlenmenin özü, yeşil ışığı beklemenin ve çarpıcı her savaşın ayrılmaz bir parçası olarak kalır. Doom: Karanlık çağlar bu kavramları yeniden yorumlayabilir, ancak temel ayakta durma ve kavga fikri açıkça mevcuttur.
