Pokémon wordt gevierd vanwege zijn gezinsvriendelijke aantrekkingskracht, waarbij alle mainline-spellen een "E voor iedereen" -rating verdienen, die kinderen van alle leeftijden uitnodigen om zich onder te dompelen in een levendig universum vol met charmante personages. Terwijl geliefde iconen zoals Pikachu en Eevee vaak in de schijnwerpers staan, bezitten sommige Pokémon verrassend donkere achtergrondverhalen. Verhalen van ontvoeringen en zelfs gruwelijke moorden worden verweven in de overlevering van bepaalde griezelige Pokémon, waardoor een laag horror wordt toegevoegd aan wat meestal wordt gezien als een luchtige franchise.
IGN heeft verzameld wat we denken dat de vijf meest verontrustende Pokédex -inzendingen zijn, hoewel deze lijst verre van uitputtend is. Opmerkelijke vermeldingen zijn onder meer Mimikyu, een Pokémon die zo gruwelijk is dat het zichzelf vermomt als Pikachu om vrienden te krijgen terwijl hij stiekem de ondergang van de mascotte van de franchise uitzet; Haunter, dat op de loer ligt in donkere steegjes, wachtend om mensen te benaderen en te likken, waardoor ze dodelijk convuleren; en Hypno, die in de Cartoon van Pokémon kinderen kinderen hypnotiseert en ontvoert om hun dromen te voeden.
ANTWOORDSEE RESULTATENDRIFLOON --------
Het was een heerlijke vrijdag, en het jonge meisje uit Floaroma Town kon haar opwinding niet bevatten. Ze wilde graag het weekend beginnen, ze maakte snel haar ontbijt af en haastte zich uit om bloemen te plukken, haar favoriete tijdverdrijf. Ze wist dat de Valley -windwerken de mooiste bloemen boden die niet in de stad werden gevonden, hoewel het riskant was om daar zonder een Pokémon te wagen. Toch was de allure van de rustige plek in Sinnoh te sterk om te weerstaan.
Bij aankomst werd ze begroet door een zee van roze, gele en rode bloemen. Haar aandacht werd echter al snel getrokken door iets dat nog betoverender is - een glinsterende paarse ballon die zachtjes in de wind zweefde. Begrepen, greep ze zijn touwtje, maar schrok om te schokken toen de ballon omdraaide om haar aan te pakken met een groot geel kruis en twee lege zwarte ogen. Terwijl het speels trok, volgde ze met gelach. De ballon trok haar hoger en verder, zijn touw om haar pols wikkelde. Het meisje, noch te zwaar noch te ruw, werd moeiteloos weggeheven, om nooit meer te worden gezien.
Difloon, bekend als de Ballon Pokémon, introduceert een huiveringwekkende draai aan de onschuldige beelden van kinderballonnen. Terwijl sommige van zijn Pokédex -inzendingen suggereren dat het is gevormd uit de geesten van mensen en Pokémon, duiken anderen zich in een donkerder gebied. "Het trekt aan de handen van kinderen om ze weg te stelen", waarschuwt een inzending. Een andere kuitly verklaart: "Elk kind dat drijft voor een ballon en eraan vasthoudt, kan vermist worden." Een derde inzending merkt op: "Het ronde lichaam is gevuld met zielen en breidt zich uit elke keer dat het iemand weggaat." Difloon's griezelige optredens in de wedstrijden, met name op vrijdag in de Valley Windworks, gecombineerd met deze beklijvende beschrijvingen, verheffen het van louter nieuwsgierigheid naar een onderwerp van een macaber mysterie.
Banet
De ouders van de jongen werden van zorgen geconsumeerd toen zijn toestand verslechterde. Zijn koorts stond op, zijn huid werd grijs en zijn toespraak werd onsamenhangend. Ondanks de inspanningen van de beste artsen in Mauville en Slateport, verslechterde zijn gezondheid alleen maar. In zijn pijn slaagde hij erin te fluisteren: "Mijn pop." Wanhopig om te helpen, presenteerden zijn ouders hem verschillende speelgoed uit zijn collectie - Pikachu, Lotad, Skitty, Treecko - maar hij duwde hen zwak weg.
Verward, zijn ouders doorzochten hun huis en vonden uiteindelijk een vervaagde, haveloze pop met gloeiende rode ogen en een gouden rits voor een mond onder het bed. De moeder herkende het als een pop die ze hadden weggegooid toen ze nieuwe Poké -poppen van Lilycove kochten. Nu was het vochtig, beschadigd en versierd met scherpe spelden. Terwijl de jongen ernaar reikte, staarde de pop dreigend naar de moeder, waardoor ze schreeuwde en liet vallen. De pop sprong toen uit het raam en tot hun verbazing leek de toestand van de jongen enigszins te verbeteren.
Zelfs Pokémon maakt gebruik van klassieke horrorthema's. Banette, de Marionette Pokémon, weerspiegelt de angst van Annabelle of Chucky, belichaamt een wraakzuchtige geest die verwant is aan Jessie van Toy Story 2 als ze een vergelding zocht. "Een pop die een Pokémon werd over zijn wrok omdat hij rommel is. Het zoekt het kind dat het heeft verstoten", luidt een Pokédex -inzending. Een andere merkt op: "Deze Pokémon is ontwikkeld uit een verlaten pop die een wrok heeft verzameld. Het wordt gezien in donkere steegjes." Een latere inzending is explicieter: "Het is een gevuld speelgoed dat werd weggegooid en bezeten werd, ooit op zoek naar degene die het weggooide zodat het zijn wraak kan eisen." Banette brengt schade toe door zichzelf als een beeltenis te gebruiken en spelden in zijn lichaam te steken om pijn te doen aan het kind dat het zoekt. Alleen door zijn brede glimlach uit te ritsen of weer liefde te laten zien, kan zijn kwaadaardigheid worden onderdrukt.
Zandygast
Op een pittoreske zomerdag genoten de inwoners van Melemele Island van Big Wave Beach. Terwijl de zon begon te ondergaan, bouwden kinderen zandkastelen terwijl anderen surfen en zonnebaden. Een vastberaden jongen bleef aan zijn zandkasteel werken, vastbesloten om zijn collega's te overtreffen. Ondanks het legen van het strand, bleef hij verdiept, zich niet bewust van de veranderende zandkastelen achter hem.
Hun schaduwen groeiden tegen de ondergaande zon en omhulden de jongen terwijl hij zich omdraaide om een Pokémon te zien die leek op een zandkasteel met een gapende mond en zielloze ogen. Ervan uitgaande dat het vriendelijk was, reikte hij naar een rode schade die in zijn hoofd stak, maar de Pokémon overspoelde zijn hand. Zijn schreeuw weergalmde toen zijn hele arm werd verteerd, en net als drijfzand werd zijn lichaam langzaam geabsorbeerd.
In tegenstelling tot het vreugdevolle beeld van zandkastelen, onthullen de Pokédex -inzendingen van Sandygast een sinistere aard. "Als je zandheuvels bouwt wanneer je speelt, vernietig ze dan voordat je naar huis gaat, of ze kunnen bezeten raken en Sandygast worden," waarschuwt een inzending. Nog een kuitly zegt: "Sandygast bewoont voornamelijk stranden. Het neemt de controle over iedereen die zijn hand in zijn mond legt, waardoor ze zijn lichaam groter moeten maken." De ware horror ontvouwt zich wanneer Sandygast evolueert naar Palossand, wiens inzendingen het beschrijven als de "strandnachtmerrie", prooi in het zand trekken en hun ziel aftappen. "Begraven onder het kasteel zijn massa's opgedroogde botten van degenen wiens vitaliteit het heeft afgevoerd," bevestigt een andere inzending, die een grimmig beeld schildert van Sandygast en Palossand's dodelijke groei.
Trillig
Het drukke seizoen was afgelopen en de oude vrouw genoot van haar vredige ochtendzwemmen in Unlala Town. Met de voorkeur aan de stillere tijden zonder toeristen zwom ze dagelijks ondanks het koelere water. Op een ochtend waren de golven schokkerig, maar ze zwom met hernieuwde kracht. Gevangen in de huidige, bevond ze zich verder van de kust dan bedoeld, maar ze ging verder, genietend van haar eenzaamheid.
Terwijl ze probeerde terug te keren, trok de stroom haar verder uit met elke pauze voor adem. Plots kwam er een Pokémon uit het water, centimeters van haar gezicht. Aanvankelijk voorzichtig, dacht ze dat het haar zou kunnen helpen. Terwijl ze haar handen eromheen sloeg, deed de Pokémon hetzelfde, waardoor ze kon rusten zonder verder te drijven. Dankbaar, ze probeerde de resterende afstand te zwemmen, maar merkte dat ze niet konden bewegen. Verlamd, realiseerde ze zich de ware bedoeling van de Pokémon toen deze begon onder te dompelen en haar naar de diepten van de oceaan sleepte.
Frillish, de drijvende Pokémon, schuilt zijn eenvoudige uiterlijk met een dodelijk doel. Pak op de angst voor de onbekende diepten, ene jagen van zijn lair onder water. "Met zijn dunne, sluierachtige armen gewikkeld rond het lichaam van zijn tegenstander, zinkt het naar de oceaanbodem," beschrijft een Pokédex-inzending. Een ander onthult: "De dunne, sluierachtige armen hebben tienduizenden giftige stingers. Ze verlammen prooi met gif en slepen ze vervolgens naar hun lair, vijf mijl onder het oppervlak." De slachtoffers van Frillish blijven bij bewustzijn terwijl ze naar hun waterige graven worden getrokken, zich volledig bewust van hun naderende ondergang.
Froslass
Hij wist dat hij zich niet had moeten wagen tijdens de sneeuwstorm, maar het geluid van de kreet van een vrouw en een klop op zijn deur dwong hem om de berg te doorzoeken. Ondanks de verblindende sneeuw trok hij zijn uitrusting aan en stapte in de storm, al snel gedesoriënteerd en niet in staat om te navigeren.
Hij vond een kleine grot en zocht zijn toevlucht bij de meedogenloze Blizzard. Binnen was de kou intens, maar hij was veiliger dan de storm buiten. Hij stak zijn lantaarn aan en ontdekte de grotmuren die in dik ijs waren bedekt. Terwijl hij ze onderzocht, realiseerde hij zich dat het ijs niet alleen de koude, maar ook de lichamen van mannen, bevroren in de tijd bewaarde. Voordat hij kon vluchten, verscheen een ijzige Pokémon, Froslass,. Terwijl het een huiveringwekkende adem uitademde, bevond hij zich ingekapseld in ijs en werd hij weer een decoratie in zijn griezelige hol.
Froslass combineert de huiveringwekkende verhalen van de Japanse Yōkai Yuki-NONE en de Griekse mythe van Medusa. "De ziel van een vrouw verloren op een besneeuwde berg bezat een ijspegel, en werd deze Pokémon. Het voedsel dat het meest geniet is de zielen van mensen," luidt een Pokédex -inzending. Nog een kuitly merkt op: "Het bevriest wandelaars die zijn gekomen om besneeuwde bergen te beklimmen en ze terug naar zijn huis te dragen. Het gaat alleen achter mannen aan die het denkt zijn knap." Froslass lokt of sleept zijn slachtoffers naar zijn hol tijdens Blizzards, waarbij ze zorgvuldig regelen als "decoraties" in zijn ijzige hol, waardoor een spookachtig tableau van bevroren zielen wordt gecreëerd.
