De debuutroman van Tessa Hulls, Feeding Ghosts: A Graphic Memoir , gepubliceerd door MCD in 2024, heeft een historische mijlpaal bereikt door de Pulitzer Prize te winnen op 5 mei. Deze scholte markeert het als alleen de tweede grafische roman om deze prestigious award te ontvangen, volgende kunst spiegelman's Maus , die een speciale toekenning in 1992. Regelmatige categorie memoires of autobiografie, die wereldwijd naast het beste Engelse proza staat.
De Pulitzer -prijs, beschouwd als de meest prestigieuze in de Verenigde Staten voor journalistiek, literatuur en muziek, rangschikt internationaal net onder de Nobelprijs. Deze overwinning is een monumentale prestatie op het gebied van strips, maar toch heeft het verrassend weinig aandacht gekregen. Sinds de aankondiging twee weken geleden is de verslaggeving beperkt tot enkele mainstream- en handelspublicaties zoals The Seattle Times en Publishers Weekly , en slechts één grote nieuwsboeken van Comic Book, Comics Beat .
Het Pulitzer Prize Board prees voedende geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking wiens illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgedeeld met familiegeschiedenis." De grafische roman, die bijna tien jaar duurde om te creëren, onderzoekt de impact van de Chinese geschiedenis in drie generaties, gericht op grootmoeder van Hulls, Sun Yi, een Shanghai -journalist die na de communistische overwinning van 1949 naar Hong Kong vluchtte. Sun Yi's memoires van vervolging en overleving werd een bestseller, hoewel ze later een mentale uitsplitsing leed waarvan ze nooit herstelde.
Hulls zichzelf groeide op met getuige van de worstelingen van haar moeder en grootmoeder met niet -onderzochte trauma en psychische aandoeningen. Haar reis bracht haar naar de meest afgelegen uithoeken van de wereld, maar uiteindelijk keerde ze terug om haar eigen angsten en trauma's te confronteren, een proces dat ze beschrijft als een "generatiespook" dat de genezende kracht van familie liefde vereiste. "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie -geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen," legde Hulls uit in een recent interview . "Mijn boek heet Feeding Ghosts, want dat was het begin van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."
Ondanks het succes van het voeden van geesten , heeft Hulls aangegeven dat dit misschien haar laatste grafische roman is. "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt te isolerend is voor mij," deelde ze in een ander interview . Haar toekomstige ambities zijn om een ingebedde stripjournalist te worden, die samenwerken met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen, zoals vermeld op haar website .
Ongeacht wat er voor rompen ligt, is het voeden van geesten als een bewijs van de kracht van grafische romans en verdient er herkenning en viering buiten de stripwereld.
